Mijn ouders gaan volgende maand een paar dagen naar Parijs, erg leuk voor ze maar ik vind het wat eng want door aanslagen in het verleden voelt Parijs niet veilig. Ik ga volgende week naar een theatervoorstelling over depressie, lijkt me zeer interessant maar ook eng want dan moet ik contact maken met anderen en dat is lastig en eng. Ik sta boven aan een trap op het station, heel voorzichtig ga ik naar beneden want ik zie mezelf voor elke stap al vallen. Ik heb iets op mijn bord liggen dat ik nog nooit heb gehad, ik vind het eng om het in mijn mond te stoppen, bang dat het vies en overweldigend smaakt.
Dit zijn maar een paar dingen waar ik bang voor ben, er zijn er nog veel meer. Soms gaat er eentje over, soms komt er wat bij maar helemaal angstvrij wordt ik niet.
Ik praat wel eens over mijn angsten, vaak omdat praten echt kan helpen, een ander bied vaak toch een ander perspectief maar ik praat er vaak ook niet over omdat mensen niet altijd even prettig reageren. Reacties die ik heb gehad zijn: “je kunt je niet overal druk om maken” “je kunt ook overdrijven” “maak je toch geen zorgen” “dat is toch niet eng?” “dit is wel wat te gek voor woorden”
En ik ben er mee eens, met allemaal. Ik vind mijn angsten ook idioot! Verstandelijk weet ik namelijk wel dat het nergens voor nodig is om zo bang te zijn voor zoveel dingen maar ik kan het niet stoppen. Het beste dat ik wel kan doen is met anderen erover hebben, mijn moed bij elkaar rapen en het enge ding toch maar doen, want toegeven laat het groeien. Dat lukt niet altijd en soms maak ik de bewuste keuze om iets niet te doen omdat angst aangaan veel energie kost en dat heb ik niet altijd of er niet altijd voor over. Wat anderen kunnen doen is niet meegaan in mijn angst maar de feiten rustig op een rijtje zetten, dit neemt de angst niet weg maar maakt het wel beter.
Bagatelliseer het niet, doe niet alsof het niks is want het is niet niks, het is echte angst.
Madelon Wonink 
Ik durfde vroeger ook niet zo gauw in een vliegtuig te stappen omdat ik bang was dat het neer zal gaan storten. Maar ik heb mijn angsten stevig door kunnen zetten door ook meer plezier in mijn vakantie te hebben. Parijs, Brussel, Berlijn, Nice, London, Stockholm daar zijn al aanslagen geweest. Maar het belangrijkst is om stevig in het zadel te proberen te zitten en je realiseert dat het meestal een storm in glas water is. BELIEVE IN YOURSELF!
LikeLike
Volgens mij is het zo moeilijk controleerbaar omdat het primitieve/instinctieve angsten zijn. Met andere woorden ze gaan via de hersenstam en niet via de hersenschors. Daarom zijn ze amper met gedachten te bedwingen. Volgens mij wordt dat veroorzaakt omdat bij de aanleg van de nieuwe hersenverbindingen, de eerste 2 jaar van je leven, deze anders aangelegd worden dan bij de reguliere mensen. Aan bijvoorbeeld iets positiefs denken of afleiden helpt totaal niet omdat het oerangsten zijn. Wat bij mij een beetje helpt is dit te beseffen en toch sommige dingen gecontroleerd en af en toe aangaan. Maar het blijft energievretend en 1 van mijn grootste problemen. Succes en laat je angsten niet je leven bepalen!
LikeLike