wat kinken in de kabel

Ik voel me ok maar toch zijn er dingen die niet zo goed gaan de laatste weken.

ten eerste constateerde ik vorige week dat ik eigenlijk al weken niet goed at en met niet goed bedoel ik niet te weinig maar niet gezond, er was een totale afwezigheid van groente en fruit in mijn dieet. Dit had ik eerder opgepakt en verbeterd tijdens de vaardighedentraining voor autisme maar niet met blijvend succes dus, het is er toch weer ingeslopen om voor makkelijk voedsel te kiezen in plaats van gezond. Het tweede ding dat niet zo goed gaat is mijn huishouden, er blijft te veel te lang liggen en dreigt allemaal weer een enorme klus te worden om weer recht te trekken. Dit was ook 1 van de dingen die ik in de training had verbeterd maar doordat ik meer ben gaan werken (dagbesteding) loopt dat in de soep, ik heb niet meer mijn vrije dag waarop ik alles kan doen dat gedaan moet worden. Van het weekend besloot ik dat beide dingen anders moeten en gelukkig wist ik wel hoe ik dat moet aanpakken.

Voor het eetprobleem is de oplossing simpel maar niet makkelijk, wekelijks een planning maken dat realistisch en gezond is en streng voor mezelf zijn zodat ik er ook aan hou, in het begin is dat erg moeilijk maar in loop van de tijd wordt dat wel beter.

Het huishouden wordt passen en meten, ik ben nu van het systeem om alles in 1 middag te doen afgestapt en wil nu elke dag een paar taken doen. De taken zet ik elke week op een lijstje en plan in welke dag ik wat doe, het is afwachten of dit gaat werken. Plan B hiervoor is er eentje die ik liever niet doe namelijk weer minder gaan werken zodat ik weer terug kan naar het vorige systeem.

Ik baal enorm van mezelf, van dat het mij niet is gelukt deze dingen vast te houden, het gewoon goed blijven doen. Het zijn echt basis-dingen iets wat elk zelfstandig volwassen mens doet maar mij veel moeite kosten. Ik ben verdrietig, boos en voel me opeens heel beperkt.

Wat ook een oplossing kan zijn als het echt  voor een lange tijd niet lukt is toch een persoonlijk begeleider te nemen en dan niet voor een jaar of een paar maand maar voorlopig want mij de vaardigheden aanreiken en dan me het zelf laten doen lijkt dan niet te werken. Dat wil ik niet, ik wil het zelf doen! (zei ze stampend op de grond). ben altijd stiekem een beetje trots geweest dat ik het zonder begeleiding af kon, niet dat ik minder denk over mensen die wel begeleiding hebben maar ik leg de lat voor mezelf wat hoger.

Hopelijk kan ik het weer oppakken en gewoon door en het komt zeker goed, ik weet alleen niet helemaal wanneer en op welke manier.