Ik zit nu al bijna drie jaar bij de Administratie op dagbesteding maar ik merk dat ik er op het moment vooral heen ga omdat het “moet” en niet omdat ik er nou z’n zin in heb.Een symptoom van mijn gebrek aan motivatie lijkt te zijn dat ik veel moeite heb om op tijd te komen, nu heb ik de vrijheid om te laat te komen maar het is niet zoals het hoort.
Dus vandaag ben ik aan het denken gegaan en vraag mezelf af of het niet beter is te stoppen. Het is niet meer leuk en waarom doorgaan ermee dan ?
Wat beslissen wat moeilijk maakt is het gevoel dat ik niet mag beslissen te stoppen, ik weet dat ik mezelf dan moet verdedigen tegenover vrijwel iedereen en daar heb ik niet z’n zin in. Een vraag die dan gaat komen is “wat ga je dan doen?” en dat weet ik niet. Denk eerst een tijdje niks gereorganiseerd, geen verplichting maar gewoon doen waar ik zin in heb en me concentreren op de dingen die thuis moeten gebeuren. En op lange termijn zie ik het wel, moet ik altijd een plan hebben? Ik heb nog niks besloten, ga niet over 1 nacht ijs maar als ik beslis zou het fijn zijn gesteund te worden door mijn naasten.
Ik wil niks doen omdat ik niks meer wil, misschien komt dat nog wel terug maar nu is het zo, er tegen vechten heeft geen zin, het frustreert wellicht nog verder dus erbij neerleggen en precies doen waar ik zin in heb lijkt de goede weg voor nu. Ik schrijf dit in de hoop begrip te krijgen maar uitleggen is moeilijk want er zijn geen echte waaroms er is slechts gevoel en een verlangen naar rust
Madelon Wonink 