we leven in beangstigende tijden, er gebeurd veel en dreigt nog veel meer te gebeuren. in deze post wil ik me richten op het gene wat me het meest bezighoud. de oorlogsdreiging vanuit Rusland. ik denk geregeld aan hoe het zou zijn in oorlogstijd, ik ben geen prepper, ik sla geen flessen water in of eten in blikken. dat is namelijk niet waar mijn angst ligt, mijn angst is angst het zelf, dat ik constant in paniek zou zijn en gewoon gek word. in gewone tijden is het leven al lastig genoeg maar met de constante dreiging van bommen die uit de lucht vallen of soldaten die op je schieten kan ik wellicht niet leven.
het ergste wat kan gebeuren naast mogelijk verlies van geliefden is dat ons land mensen nodig gaat hebben om te vechten. dat ik een wapen in hand word gedrukt om mee te doen. ten eerste ik ben bang voor wapens, daar zou ik me misschien wel overheen kunnen zetten maar deze gebruiken tegen andere mensen, ik ga liever dood.
ik heb namelijk een nog gevoelig geweten, ik stort in als ik boos tegen iemand heb geschreeuwd, ik kan en wil me niet voorstellen wat het met me zou doen als ik letterlijk mensen zou vermoorden. de schuld zou me volledig consumeren.
ik snap dat het voor iedereen erg zou zijn en misschien is het onjuist te beweren dat het voor mij erger zou zijn maar daar kom ik liever helemaal niet achter.
Madelon Wonink 