Naar aanleiding van mijn blog over het aic en hun bijeenkomst over het Cassandra effect ben ik uitgenodigd om in Hengelo bij een bijeenkomst over autisme en relaties te zijn en deze uitnodiging heb ik aangenomen.
Deze bijeenkomst werd georganiseerd door Autisme Kennisnetwerk Overijssel en de Wijkracht Academie en bestond uit verschillende lezingen van verschillende mensen, de mensen met autisme waren hierbij goed vertegenwoordigd.
Jasper Wagteveld en Martha Osborn
Jasper heeft autisme en verteld daar wel vaker over in zijn workshop “autist in reallife” maar dit was de eerste keer dat hij Martha (zijn vrouw) had meegenomen om ook haar kant van het verhaal te vertellen. Dit deden ze met veel humor maar er werd ook een serieus beeld neergezet, een beeld van een relatie die niet makkelijk is voor beide partijen maar standhoud door begrip en zelfreflectie.
Wat me het meest is bijgebleven is het verhaal over zijn ouders, dat schetste een schrikbeeld van een dominantie alles bepalende autist en zijn vrouw waarvan de wensen en behoeftes er niet toe doen.
Nynke Zuurmond
Nynke heeft autisme en vertelde over haar autisme en haar gezin, dit deed ze met ondersteuning van Martha Osborn. Aan de hand van filmpjes en vragen die waren verzameld op socialmedia vertelde ze over haar autisme en hoe dat invloed heeft op haar relatie en gezin. Voor haar diagnose en dus ook voor dat ze leerde met haar autisme om te gaan was er geen rust voor haar maar ook haar partner moest veel opvangen. Het leren dat ze echt anders is en dat beter haar best doen dat niet gaat veranderen heeft haar veel geholpen en ik kreeg de indruk dat het best goed gaat nu ze rekening houd met haarzelf.
Marjon Kuipers
Marjon is Rechtbank & Familiemediator, bijzonder curator Jeugdzaken gespecialiseerd in autisme, ze vertelde over haar werk en hoe stress er voor zorgt dat we niet meer kunnen denken en dus goed communiceren. Ze werd hierbij ondersteund door ervaringsdeskundige gijs horvers.
Marjon komt vanuit haar werk een relatie pas binnen als deze eigenlijk al voorbij is en de partners niks meer van elkaar willen weten maar als er kinderen in het spel zijn blijf je daarvoor samen verantwoordelijk voor en zou je toch met elkaar om de tafel moeten om die zorg zo goed mogelijk te regelen. Omdat ze erin gespecialiseerd is, is er vaak autisme in het gezin aanwezig wat misschien een wat andere aanpak vraagt (autisme kan van 1 van de partners zijn of het kind of kinderen)
ook werd er een stukje gewijd aan het Cassandra effect en over hoe zij hierin stond, ook werd mijn vraag (moet ik wel aan een relatie beginnen) erbij genoemd.
gedachtes na de tijd
Is de vraag nou helemaal beantwoord ? Nee want niemand kan mij vertellen of ik in staat ben een relatie te hebben. Autisme en het hebben van een relatie is niet onmogelijk, er zijn er genoeg die het lukken maar makkelijk is het ook niet. Er zal een balans gevonden moeten worden tussen geven en nemen en allebei stappen moeten zetten om de verschillen te overbruggen. Is het de moeite waard? Dat weet ik eerlijk gezegd niet. Moet ik er bij voorbaat al niet aan beginnen omdat het de ander misschien schaad? Ik vind het moeilijk maar nee ik denk het niet omdat die ander ook verantwoordelijk is voor haar aandeel in de relatie en ook om aan te geven of zelfs weg te gaan als het niet gaat. Ik heb een (te) groot verantwoordelijkheidsgevoel ten opzichte van de mensen waarom ik geef maar kan niet iedereen overal voor behoeden en hoef me niet altijd op te offeren.
Madelon Wonink 