ik lees vaak wat over vrouwen met autisme, waarschijnlijk doordat ik er zoveel ken. Er wordt in artikelen en blogs erover vaak nogal benadrukt dat vrouwen prima in staat zijn hun autisme te maskeren en je dus niet merkt dat ze dat hebben. Hierdoor is er een nieuw stereotype aan het ontstaan, eentje waarin ik me niet herken.
Ik heb namelijk het kunstje maskeren nooit onder de knie gekregen, de meeste mensen voelen wel aan dat er “iets” met me is, meestal hebben ze niet genoeg kennis van autisme om hun vinger erop te leggen maar ongemerkt gaat het niet aan hun voorbij.
Vooral in de eerste ontmoeting gedraag ik me vrij autistisch doordat er veel spanning en angst bij komt kijken. Ik kijk mensen zelden aan, ben lichamelijk onrustig en spreek vrijwel niet vanuit mezelf. Mensen krijgen moeilijk contact met me en ik met hun en dat is vaak best vervelend.
Veel mensen haken namelijk vrij snel af in hun poging met me te spreken z’n eerste keer, of denken onterecht dat ik met rust wil gelaten worden en spreken me helemaal niet aan. Mij lukt het meestal ook niet om anderen aan te spreken en zo leer ik geen nieuwe mensen kennen en is het op plekken waar veel mensen zijn vaak eenzaam voor me.
Elke keer dat ik lees over vrouwen die heel sociaal kunnen overkomen denk ik “dat zou ik ook moeten kunnen” ik ben immers een vrouw. Ik wil het ook kunnen want ik wil niet altijd die rare zijn , ik wil mijn moeilijkheden kunnen verbergen maar dat lukt niet.
Ook het laat gediagnosticeerd worden wordt vaak benadrukt als het gaat om vrouwen met autisme. in tegenstelling tot veel van de vrouwen die ik ken heb ik mijn diagnose al vroeg gekregen, hier wordt soms bijna jaloers op gereageerd maar zaligmakend is het niet. Ook al heb ik mijn diagnose vanaf mijn 10de de kennis van autisme was vrij beroerd in die tijd, dus heb wel wat hulp gekregen maar niet veel. Ook heb ik jaren niet willen weten wat er met me was, echt geleerd over autisme heb ik pas toen ik 24 was en bij het autisme-team in behandeling kwam.
Wat ik wil zeggen is als je 1 beeld van een aandoening erg benadrukt zijn er altijd mensen die daar buiten vallen, worden buitengesloten.
Madelon Wonink 