ik baal, ben bezig om informatie te vergaren over mogelijk een nieuwe dagbesteding en mijn angst is direct weer erger. Het is nog niet eens besloten of ik ga en ik hoef niet weg bij mijn huidige dagbesteding, mag het allemaal zelf bepalen maar het overwegen om te veranderen is genoeg voor mijn hoofd om in angst-mode te schieten en ik kan daar niks tegen doen. In angst-mode heb ik niet alleen angst hiervoor maar ook andere dingen worden weer wat enger en heb ook meer last van dwang.
De reden dat ik het overweeg is dat ik na 3 een half jaar administratie de uitdaging mis, ik denk dat ik meer kan en weet dat ik kan genieten van nieuwe dingen leren en intellectuele uitdagingen. Er wordt nog gezocht naar werk maar dit kan een goede tussenstap zijn en heb er niet veel vertrouwen in dat ik snel werk heb.
Donderdag gaan mijn begeleidster en ik even kijken wat ze er te bieden hebben, geheel vrijblijvend maar vindt het toch erg moeilijk en eng. Ik baal er zo weinig nodig is om me te doen wankelen, ik baal dat ik weer zit te vechten tegen angst er elke keer weer is, nooit kan ik eens iets nieuws doen zonder eerst door de angst heen te moeten.
En wanneer ik er zo onder lijdt is het vrijwel onmogelijk niet te wensen dat ik anders in elkaar zat, zodat zo veel dingen gewoon wat makkelijker waren voor me. Ik zie autisme zeker als een deel van mezelf en denk niet dat het realistisch is dat ik ooit er vanaf kom, weet zelfs niet of ik dat wel wil. Maar soms is het fijn om iets te hebben om op te schelden als alles zo moeilijk is ondanks dat ik echt wel mijn best doe, dus nu is autisme gewoon even heel erg stom.
Madelon Wonink 