ik ben eng?

Ik was vanmiddag in de winkel, dat is doorgaans geen rustgevende bezigheid voor me, het is prikkelrijk en mensenrijk. Wat vanmiddag anders maakte was dat ik een medewerker aansprak voor een simpele vraag, de vraag was simpel maar het aanspreken is dat nooit, het ging goed hoewel ik na de tijd altijd het gevoel heb een paar keer te sterven, het is toch best eng en vermoeiend.

Wat het ook anders maakte was een situatie die me nu wel dwarszit, er was een klein meisje aan het spelen met een leeg actiebordpaal en die raakte los, ik reageerde dat ze voorzichtig moest doen ermee en bood aan te helpen maar voordat ik de kans kreeg was der moeder al bij haar en nam het over. Zodra de paal uit haar handen werd gegrist dook het meisje achter haar moeder met angstige ogen op mij gericht. Ik ben eng? Nee ik wil niet eng zijn, ik was aardig toch? Had ik boos geklonken of gekeken? Ik weet het niet, ik ben me er niet altijd even bewust van. Ik zei nog “het is ok”om wat gerust te stellen en liep maar door om der niet langer te kwellen. Ik voel me natuurlijk erg schuldig erover en wat angstig omdat ik niet echt weet wat er mis ging, wat er voor zorgde dat ze zo reageerde. Ik snap kinderen niet zo goed. Ik had me er misschien beter niet mee kunnen bemoeien maar was bang dat ze zich met dat ding zou bezeren ze was nog erg klein en ze kon het net dragen. Had misschien moeten helpen zonder er woorden aan vuil te maken. Ik weet het niet maar blijf er nog wel een tijdje over piekeren denk ik.

Update: het bovenstaande is wat er gebeurd wanneer mijn dwang wordt getriggerd, met name de angst om anderen te kwetsen of op een andere manier beschadigen (dit keer door iemand bang te maken) ik raak in paniek en pieker een een hele tijd over. in wezen was deze hele post een dwanghandeling, ik scheef het met de wetenschap dat ik uit verschillende kanten van lieve mensen geruststelling zou krijgen en die kreeg ik ook.  het helpt zeker even, soms is dat genoeg om deze situatie los te laten maar er komen altijd anderen.  ik heb erover gedacht deze post maar weg te halen maar besloot om in plaats van dat uitleg te geven over wat een dwangstoornis met je kan doen, het kan je in paniek doen raken over iets heel kleins, iets waar anderen niet echt bij stil staan.