Toen ik nog depressief was en regelmatig een psychiater bezocht wenste deze me steevast goede momenten toe omdat hij erkende dat goede momenten op dat moment het hoogst haalbare was en wanneer het nog wat slechter ging werden het neutrale momenten waarvan hij van harte hoopte dat ik die nog had. Vaak waardeerde ik deze uitgesproken hoop naar me toe en bij nadenken realiseerde ik me meestal wel dat ik inderdaad nog wel momenten had dat alles niet volkomen kut was en haalde daar weer hoop uit.
Ik ben op het moment niet depressief maar angst heeft me zodanig in mijn greep dat ik wanhopig en neerslachtig ervan kan worden. Nu ik even naar buiten ben gegaan en een geluksmomentje heb gevonden in het fotograferen van vlinders op een vlinderstruik herinner ik me zijn woorden weer en besef me dat ik me aan deze momenten moet vasthouden om het vol te houden. Ook zal ik deze momenten meer moeten opzoeken om even verlichting te vinden.
Madelon Wonink 