ik was vandaag bij de tandarts, het is nooit een leuke ervaring maar soms moet het, deze afspraak was om 3 gaatjes te vullen die ze op een röntgen foto hadden gevonden. waar ik wel benieuwd naar ben is of tandartsen in hun opleiding een bepaald taakgebruik worden aangeleerd want ze praten vrijwel allemaal het zelfde, en vooral als het om pijn gaat.
Pijn is het verboden woord die nooit word gezegd door de gene die in je mond knutselt. Een verdovingsspuit is een “prikje” dat dus “een beetje prikt”. Als er een metalen omhulsel om je tand word geplaatst die zich in je tandvlees snijd geeft dat “wat druk” volgens de tandarts. en als ze heel dichtbij een zenuw zitten te boren kan dat wat “gevoelig” zijn,
ik vraag me af of ze denken dat het vermijden van het woord pijn en zeer het maakt dat mensen zich werkelijk beter voelen tijdens de behandeling. in mijn ervaring is dat niet zo, dingen doen gewoon zeer alleen klaag ik vrijwel nooit. het kleiner maken taalgebruik maakt me namelijk enorm onzeker over of ik me niet aanstel, ben ik z’n watje dat ik denk dat dit zeer doet? 1 tandarts ging in het verleden zelfs verder, hij was wat tandsteen aan het verwijderen en beweerde dat het niet zeer kon doen terwijl in ineenkromp van de pijn.
het kan zijn dat ik wat gevoeliger in mijn mond ben dan anderen, met autisme komt vaak overgevoeligheid maar dat wil niet zeggen dat de pijn die ik voel niet echt is. ik kan me echter niet voorstellen dat andere mensen nooit pijn ervaren in de tandartsstoel. persoonlijk zou het me helpen als het gewoon benoemd werd als “dit kan zeer doen” dan weet ik wat te verwachten.
Madelon Wonink 