vermijdkampioen

ik was een angstig kind, veel dingen waren eng, ik had echter een moeder die zonder enige opleiding in psychiatry wist dat vermeiden het alleen maar erger zou maken dus angst was geen reden het niet te doen. dit haalde de angsten niet weg maar ik vermeed weinig.

maar nu ik intensieve behandeling krijg voor mijn ocd, ontpop ik me toch in een ware vermijdkampioen. de behandeling is op het moment met name kijken naar afbeeldingen en dan de nare gedachten die in me opkomen gewoon te laten komen. over de inhoud van de gedachten wil ik hier niks kwijt maar het zijn gedachten die angst, walging en schaamte oproepen en dat echt aangaan is erg moeilijk. de makkelijkste manier van vermijding is zeggen nee dat doe ik niet maar ik weet ook wel dat ik zeker niet beter ga worden als ik dat doe, dus met een beetje aanmoediging ga ik toch over stag. dit betekend niet dat het vermijden nu klaar is, ik vlucht als ware weg van het aangaan van de gedachtes door:

• net naast de afbeelding kijken
• me richten op tekst of andere niet enge dingen in de afbeelding
• gedachten wegschudden (met mijn hoofd schudden )
• gedachten wegdrukken
• ergens anders aan denken
• ogen dicht doen
• plukken aan mijn handen en me daarop richten
• mezelf pijn doen door nagels in mijn huid te zetten (dan is de angst al aardig opgelopen)

deze gedragingen komen als vanzelf, ik moet moeite doen het te laten. ik zal het echten moeten laten als ik beter wil worden. verstandelijk weet ik prima hoe het moet maar met een alarmbel in mijn hoofd die zegt dat het helemaal mis gaat wanneer ik dat doe maakt het toch erg moeilijk en zwaar.