Van werk naar bijstand door ziekte

ik zit nu ongeveer anderhalf jaar in de bijstand, daarvoor werkte ik “gewoon” ja tussen aanhalingstekens want erg gewoon was het niet voor me.

werken

Toen ik geslaagd was voor mijn mbo4 ben ik na een klein avontuur op het HBO aan het solliciteren gegaan, ik had er niet aan gedacht dat ik met mijn autisme direct een wajong kon aanvragen en dat wou ik ook niet, ik wou op z’n minst geprobeerd hebben te werken. Het was nog voor de crisis dus ik kreeg vrijwel meteen werk, werken ging niet zonder slag of stoot en was soms best zwaar maar ik haalde er ook veel voldoening uit.

Helaas viel ik uiteindelijk uit door een zware depressie, ik kon niet meer het werk doen wat ik deed. Er is nog gezocht naar een andere baan voor me maar tussen de inmiddels slechte economie en mijn beperkingen was er niks te vinden.

Wia

omdat ik door ziekte was uitgevallen werd ik bij het UWV gekeurd voor de WIA, het gesprek voerde ik met een keuringsarts en mijn moeder erbij als ondersteuning, ik kan niet beweren dat ik het gesprek nou top had gevoerd maar dat was misschien ook niet te verwachten. Af en toe bracht mijn moeder nog wat in waaronder dat ik waarschijnlijk niet meer 40 uur in de week kon werken.

De uitslag kreeg ik in een gesprek met een arbeidsdeskundige die me netjes uitlegde hoe het systeem werkte. (ze zoeken 3 banen die je in theorie nog kunt doen, nemen daarvan de middelste salaris, trekken dat van oude inkomsten af en en % wat dat minder is, is je afkeurpersetage)

en aan gezien ik al niet heel veel verdiende en in theorie banen kon doen die ongeveer het zelfde salaris hadden, werd ik bijna niet afgekeurd, het grootste verschil kwam in dat de dr had opgeschreven dat ik 4 dagen in de week kon werken ipv 5.

WSW

eerder was me geadviseerd om een WSW-indicatie aan te vragen ook al was de vraag hoeveel het zou uitmaken met komst van de nieuwe participatiewet Een WSW-indicatie zegt dat je wel kan werken maar onder voorwaarden, dat was precies wat er aan de hand is dus ik vroeg hem aan, dat traject ging best soepel aangezien alle gegevens van mijn keuring er nog waren. Na een tijd kreeg ik uitslag en kreeg de indicatie toegewezen. Ik werd op een wachtlijst van de sociale werkplaats die deze dingen regelt in de regio geplaatst om er een paar maand later bericht te krijgen dat de wachtlijst was verdwenen want nieuwe wet.

Bijstand

na de WW moest ik bijstand aanvragen bij de gemeente en deze werd afgewezen want ik had te zuinig geleefd en moest eerst mijn spaargeld opeten, dat duurde een jaar. Een jaar rust maar ook een jaar geen hulp bij het zoeken naar passend werk. Na dat jaar kreeg ik wel bijstand en gelukkig ook een vriendelijke medewerkster van de sociale dienst, ze begreep dat ik niet zomaar aan het werk kon en ik kreeg dus geen sollicitatieplicht.

Dagbesteding

Ondertussen ging ik dagbesteding doen, eerst wat creatief maar al snel ben ik ook administratie gaan doen, dit gaf me weer wat voldoening, ik deed weer wat nuttigs. Later met een trajectbegeleidster gekeken wat er mogelijk was om naar werk te gaan en ook ging ik meer uren bij de administratie draaien, en kwam er op een harde manier achter dat ik niet zomaar weer hele dagen kon werken, ik kreeg ernstige angstklachten die de hele dag aanhielden en het was vrij snel besloten dat ik weer minder moest gaan werken. De trajectbegeleidster had het een en ander uitgezocht en er kwam een plan om via een andere dagbesteding naar werk toe te gaan, maar die plek was niet geschikt voor me en ik besloot te blijven waar ik was om daar mijn draagkracht hopelijk te vergroten en te groeien zodat ik later meer aankan.

Toekomst

ik weet niet wat mijn toekomst gaat wezen, of ik weer kan gaan werken en waar. Zoals dingen nu zijn is het onwaarschijnlijk dat ik genoeg uren kan gaan maken om uit de bijstand te komen, ik kan veel minder aan dan ik eerst kon en moet ook op letten dat ik niet te veel wil omdat dan de kans dat ik dan weer op mijn neus ga vrij groot is.

Meningen en media

nu zijn er nogal wat meningen over mensen in de bijstand, met name in de media en die zijn vrijwel uitsluiten negatief. Bedenk voor dat u oordeelt dat er mensen zijn in de bijstand waarvoor werken niet vanzelfsprekend is en misschien zelfs onmogelijk. Er zullen vast mensen zijn die misbruik maken van de regeling maar een overgroot deel zou liever werken.

Als je niet werkt wordt ook door politiek het beeld geschetst dat je waardeloos bent, een parasiet van de samenleving. Dat doet pijn, want ik wil echt wel, ECHT.