the fear of missing out.

met een mobile telefoon in de hand ligt tegenwoordig de wereld aan je voeten, afstand doet er niet meer toe, je kunt met iedereen praten en overal op de hoogte van blijven. Ik ben iemand die dankbaar gebruik maakt van sociale media, op deze manier blijf ik in contact met mensen en dat verminderd de eenzaamheid die ik vaak ervaar. “in” mijn telefoon zitten is ook een goede manier om contacten in de echte wereld te vermijden wat soms wel fijn is want mensen zijn eng en ik heb niet de energie om tegen die angst in te gaan. Dus overdag zit mijn mobiel vaak in mijn handen en dat hoeft geen probleem te zijn maar het ging in de weg zitten van andere dingen. op mijn werk merkte ik dat het erg afleidde van werk nu doe ik dagbesteding en vinden ze dat daar niet zo erg maar mocht ik ooit een echte baan krijgen is het natuurlijk een no go, dus had ik bedacht dat hij tijdens werk in mijn tas mocht verblijven en er alleen in de pauze uit mocht.

Dit was wat moeilijker dan ik verwachtte, ik werd er onrustig van, heel onrustig. Want wat nou als iemand me een berichtje stuurt en ik niet antwoord? Of een leuke tweet mis? Misschien moet ik toch even kijken, voor de zekerheid, je weet maar nooit misschien heeft iemand mij wel dringend nodig! Ik keek even, en had inderdaad wat tweets en een DM gemist maar niks dat niet kon wachten dus opgelucht deed ik hem weer snel in de tas maar naar enkele minuten begon het weer te knagen.

Toen ik mjn moeder vertelde over dat ik die afspraak met de werkleiding had gemaakt vond ze dit niet meer dan logisch en benoemde ze dat ze het ook wel vervelend vond als ik tijdens een gesprek met haar dat ding te voorschijn haal om even alles te checken, notificaties twitter, facebook, instagram en email (check zelfs regelmatig mijn spamfolder want daar kan iets belangrijks in zitten) en als ik een app heb gestuurd even kijken of ie al gelezen is,

nu ik erover nadenk snap ik ook wel dat het vervelend is als iemand dat doet, komt ongeïnteresseerd over terwijl ik dat niet ben.

Ik vind het ook erg moeilijk te beslissen of ik ergens heen ga en dan vooral als ik eigenlijk wel weet dat ik niet kan gaan of dat ik het waarschijnlijk niks vind dan knaagt het toch, wat als ik het wel heel leuk zou vinden en ik mis dat dan? Dat zou zonde zijn. Of erger zien (op social media vooral) dat anderen het heel leuk ergens en ik daar dan niet bij ben om dat ook te beleven, daar kan ik best verdrietig van worden (ook al is het geen garantie dat ik het ook leuk zou vinden).

Ik heb last van dus veranderen is goed, helemaal weg van social media doe ik niet, het levert me veel op en helemaal weg hoeft ook niet maar een beetje minder zal wel goed zijn.

Makkelijk wordt het zeker niet want ik wordt er echt onrustig van,vooral als het niet mag. (dan denk ik er meer aan) en tips over hoe ik dit het best kan aanpakken zijn van harte welkom.