mijn helden zijn gewone mensen
die niet vliegen maar lopen
desnoods op sokken
die telkens weer uit bed komen
terwijl het lood ze in de weg zit
die stevig blijven staan
terwijl alles in hun roept rennen
die weten wanneer te rusten
om later weer verder te kunnen
en sommige helden halen slechts adem
terwijl niks in hun dat meer wil.
Madelon Wonink 