feest

een verjaardag, de mensen stromen langzaam binnen en het is gezellig, iedereen praat met iedereen, nou ja bijna dan. Ik heb de jarige al even gesproken en een cadeau overhandigd die ze langzaam is aan het uitpakken, ik raak met haar al snel uitgepraat omdat ze niks terugzegt daarvoor heeft ze een goede reden namelijk ze is net 1 geworden en ik snap volledig dat praten ingewikkeld is en tijd kost om te leren.

Ik parkeer mezelf in een stoel, we zitten buiten dus de last van het nooit eindigende gegil van kinderen valt mee, ik geeft mijn voorkeur voor soort taart en drinken wanneer het wordt gevraagd maar verdere contact blijft uit.

Natuurlijk ligt het aan mij, ik moet gewoon bij iemand gaan staan of zitten en er tegen praten maar het lukt niet vandaag, vandaag is een dag dat er weinig woorden komen en die er komen sneuvelen al ergens in mijn keel. Dus ik zit maar te zitten, kijk zo af en toe op mijn telefoon en probeer te genieten van het mooie weer.

Na een uurtje of anderhalf is er een hond, ik ga naast hem in het gras zitten, hij legt zijn kop naast me neer en ik aai hem, het is eenvoudig contact maar niks minder echt, even vergeet ik de mensen om me heen en zijn wij als enigen op dat feestje. Maar dan heeft ook de hond er genoeg van en gaat proberen vallende snacks te pakken te krijgen en ik parkeer me weer in een stoel.

Ik heb er genoeg van en na 2 uur aanwezig te zijn vind ik dat ik mijn plicht wel heb gedaan, er is nog sprake van een bbq maar ik wil weg, weg van het geluid van pratende mensen en gillende kinderen en weg van er wel bij zijn maar er los bij hangen, ik ben eenzaam en moe. Neem netjes afscheid van de juiste mensen en ga richting thuis, baal ervan dat ik het niet beter deed vandaag maar ook opgelucht dat ik thuis kan uitrusten.