dit gedicht heb ik geschreven voor de Mind gedichtenwedstrijd maar heb niet eens de eerste selectie gehaald.
lang heb ik gelopen, met de woorden in mijn mond
elk woord vertelde wat leefde, in mijn hart en mijn hoofd
gevangen door dikke tralies, van angst bleven ze daar
ik verstikte door mijn stilte…………………………………
langzaam pelde ik mezelf open
laag naar laag kwam voorbij
de eerste lagen waren zwarte schaamte
zodra die los kwamen, voelde ik me bevrijd
toen pas kwamen de andere lagen van bevroren angst, verdriet en pijn.
het duurde even maar tussen al die lagen vond ik mij
ik deel nu veel met mijn naasten
liefdevol leven ze met me mee
maar er blijft altijd wat afstand, tussen ons in
ze voelen mijn hart niet bonken, diep in mijn keel
ze voeren de vermoeiende strijd niet, elke dag weer
ze weten wat er is maar hebben geen idee
Madelon Wonink 
Dat is jammer…maar ik vind je gedicht erg mooi. Zodra je het op je blog zet publiceer je jouw gedicht en dat is veel waardevoller dan wat een jury bij een wedstrijd vindt…Bedankt dat je dit met ons wilt delen.
LikeLike