Aankijken

om een goedwerkende samenleving te hebben moet iedereen zich wat aanpassen aan de ander, maar waar is de grens? Wanneer betekend aanpassen dat je jezelf verliest?

Ik had laatst een gesprek met een hulpverlener die ik nog nooit eerder had gezien en hij werkte normaliteit niet met mensen met autisme. Ik was om verschillende redenen er angstig bij dit gesprek en als ik erg angstig ben is dan goed te merken door mijn lichamelijke onrust. Ook zijn mijn autistische kenmerken in grotere mate aanwezig zoals het niet aankijken van de gene waarmee ik in gesprek ben. Dat niet aankijken werd door hem opgemerkt, benoemd en kreeg de suggestie dat ik daar misschien nog wat aan moest werken.

Dat raakte me, het is niet de eerste keer dat ik er een opmerking over kreeg maar nu reageerde ik niet met mijn gewone geïrriteerdheid over het onderwerp maar ging denken. Misschien had hij gelijk.

Ik vroeg me af hoezeer anderen anders naar me keken om dit stukje gedrag en het beste om dat te ontdekken is het vragen dus maakte ik een twitterpoll aan. Mensen op twitter zijn meestal niet op hun mondje gevallen en die eerlijkheid kwam me nu wel goed uit. Er werd heel veel gereageerd hierop, heb in totaal 321 stemmen gehad, dat is veel meer den elk ander poll die ik heb gedaan op twitter (waarvoor mijn dank)

Hoewel de meerderheid aangaf geen negatief beeld van mensen te hebben als ze je niet aankijken was het deel dat aangaf dat wel te hebben niet onsignificant, namelijk 39% .

ik moet toegeven dat ik dit gedrag nooit bewust heb proberen te veranderen, ik zette dat weg als te moeilijk maar wellicht is het verstandig om dat wel te doen want uit de reacties die ik op de tweet kreeg maakte ik vooral op dat ik onbewust desinteresse communiceer. Ook leidt het af van het gesprek omdat mensen zich gaan afvragen waarom ik ze niet aankijk.

Ik kan mijn begeleidster vragen of ze me wilt helpen met hoe ik me dat moet gaan aanleren, ze heeft als iemand die veel met autisme te doen heeft vast vaker te doen gehad met dit onderwerp.

Ook kan dagbesteding een prima plek om te oefenen zijn, kan ze vragen me erop te wijzen als ik de fout weer inga (want ik moet me er dan wel bewust mee bezig zijn, vanzelf gaat het niet).

Het zal wel moeite kosten en of ik het onder de knie ga krijgen weet ik niet maar denk dat ik het er maar voor over moet hebben om mensen meer op hun gemak te stellen als ze met me praten, en misschien heel misschien denken ze dan ook niet dat ik zo raar ben.