Bevroren

Ik zit op de bank, ik zit al een tijdje op de bank. Ik doe niks, helemaal niks, eerst wreef mijn hand nog over de zachte stof van mijn pyjama maar ook die is stilgevallen.

Ik ben bang, heel bang en zit gevangen in mezelf, ik ben bevroren.

Tijd verstrijkt en ik zit stil, wil wel bewegen maar het voelt onveilig en mijn lichaam weigert. Begin me af te vragen of ik hier nog uit kom, hoe lang het gaat duren, de onveiligheid zit in mijn hoofd en gaat nergens heen dus stil zitten heeft geen zin.

Langzaam en met veel moeite beweeg ik een teen, een voet, het voelt niet goed, het voelt veiliger om stil te blijven maar ik weet dat bewegen de weg naar buten is. Na een tijdje sta ik op een loop een rondje in de woonkamer, niet om ergens heen te gaan maar om te bewegen en niet weer stil te vallen. Ik ga maar eens stofzuigen, dat moet nog gedaan worden en blijf dan in beweging. Het werkt, de angst wordt wat minder, ik maak voor mezelf een kop thee en ga dit blog schrijven.

Deze toestand doet me denken aan de haas in een documentaire die ik laatst zag (https://nl.wikipedia.org/wiki/Holland:_Natuur_in_de_Delta ) de haas leeft in een open weiland en heeft als eerste overlevingstechniek zich doodstil houden zodat hij niet opvalt. Jonge hazen zitten bijna de hele dag doodsbang op het “nest” (een stukje platgetrapt gras) om vervolgens na het donker tot leven te komen en gaan eten. Het is misschien een prima overlevingstechniek (voor bijvoorbeeld roofvogels, minder handig voor tractors) maar kan het niet helpen medeleven te voelen met het beestje dat een groot deel van zijn leven bang is. Als hij nou een hol leerde te graven zoals het familielid konijn, zal dat niet fijner zijn ? Dan is hij voor roofdieren veilig en kan hij misschien wat genieten van het leven. Maar kun je een haas leren een hol te graven? Of zal het altijd teruggrijpen op wat al jaren werkte ?

Kan ik leren een hol te graven? Zodat ik veilig ben voor de gedachtes in mijn hoofd en minder bang zal zijn. Of zou mijn natuur altijd overwinnen en ben ik gedoemd te leven in een toestand waarin ik overleef maar geen geweldig leven heb?