ik weet dat mijn gevoel me vaak voor de gek houd. Ik weet wanneer ik last van dwang heb, ik weet dat ik er niet naar moet luisteren en ik weet dat de exposeroefeningen me uiteindelijk verder gaan brengen. Ik weet het echt maar het helpt weinig, begrijp me niet verkeerd, weten is beter dan niet weten maar weten en ernaar handelen (of juist niet handelen) lijken kilometers van elkaar verwijderd te zijn. Wanneer ik weer een in de val van dwanghandelingen ben gevallen, snauw ik mezelf toe “je weet dat je dat niet moet doen, doe het dan ook niet!” dan raak ik overspoeld door schuld want ik doe het niet goed. Oh ja ik moest ook aardig voor mezelf zijn, dat wist ik eigenlijk ook wel.
ik weet het echt met mijn verstand is weinig mis maar toch kom ik er niet uit en heb ik iemand nodig die me precies dat zegt dat ik al lang weet. Iemand die me eraan herinnerd hoe het werkt, ook al heb ik het al vaak gehoord en dan nog is het soms niet genoeg om ervoor te zorgen dat ik het juiste doe.
Kennis lijkt niet te redden, tenminste niet kennis alleen. Ik dacht als ik het maar goed genoeg begreep, als ik het maar heel goed wist dat het dan wel goed zou komen maar dat blijkt een illusie want ik weet nu best veel maar het is niet genoeg, er is meer nodig. Wat dat meer is weet ik niet, misschien is dat het ontbrekende puzzelstukje, het stukje kennis dat me hieruit gaat helpen. Of misschien helpt het weten daarvan net zo weinig als de rest.
Madelon Wonink 