Ongezien

ik ben niet goed in doen alsof alles goed is maar kennelijk ook niet in laten zien hoe het werkelijk gaat. Mensen zien het niet zolang ik niet de juiste woorden gebruik om ze het te laten zien en die woorden heb ik niet altijd. En zo blijf ik onzichtbaar terwijl iedereen me ziet.

Het beste voorbeeld daarvan was in mijn tienertijd, ik was depressief maar dat woord had ik nog niet, ik had geen enkel woord voor wat ik doormaakte en zonder woorden kon ik niet overbrengen wat er gebeurde en dat ik hulp nodig had (al had ik geen flauw idee hoe iemand me kon helpen). Op school zagen ze mijn tranen en ze vroegen vaak naar de oorzaak maar ik had geen woorden en zij zagen geen urgentie genoeg om mijn ouders ook maar iets te vertellen. Mijn ouders zagen niks.

En zo leed ik een paar jaar, alleen.

Toen een depressie me weer overviel en ik het woord had geleerd duurde het even maar ik sprak het uiteindelijk uit naar de juiste persoon en ik kreeg hulp. Ik dacht het ongezien blijven nu in het verleden behoorde want ik sprak dingen uit en de hulpverlening was zeker beter in het onuitgesprokene , het woordeloze te zien dan de gemiddelde mens.

Maar dat is achteraf gezien niet waarheid gebleken. Al die jaren had ik een dwangmatige angst om niet goed genoeg te zijn, een slecht mens te zijn en om fouten te maken maar dat werd niet gezien. Ik had wat woorden en die gebruikte ik ook maar niet het juiste woord, die leerde ik pas jaren later kennen.

Ik denk dat die tienertijd van niet gezien worden en niet kunnen uiten van wat ik voelde wat traumatisch was, ik stond er alleen voor in een situatie die ik als volwassene niet eens alleen kon dragen. En het maakt me nu ook bang dat ik me niet kan uiten op een manier waarop anderen mij begrijpen en mij kunnen helpen en er dan weer alleen voor sta.

ik weet dat het niet hun schuld is, ik neem het hun dus ook niet kwadelijk maar kan het niet helpen verdriet te hebben omdat ik jaren eerder had geholpen kunnen worden en veel ellende me bespaart had kunnen zijn. Als ik de juiste woorden had gehad, had kunnen spreken in een taal die ze begrepen was alles misschien anders geweest.