met mijn toestemming heeft begeleidster naar behandelaar gemaild en gevraagd voor een gesprek. (dat gesprek wil ik ook hebben) nu heb ik zwart op wit staan wat het probleem is, er zijn geen misverstanden meer mogelijk zo duidelijk is het. iva begeleid mensen (meestal binnen 2-3 jaar) naar volledige zelfstandigheid. Madelon wordt al bijna 3 jaar begeleid maar heeft nog steeds practische hulp nodig. om haar niet constant onder druk te hoeven zetten om naar volledige zelfstandigheid te gaan is wellicht een andere soort begeleiding nodig.
ik ben dus niet snel genoeg zelfstandig. het voelt als falen, niet goed genoeg.
Waarom iva of mijn begeleiding zich zo star opstelt en geen langdurige begleiding wil geven is mij onbekend. ik heb ze toendertijd uitgezocht omdat ze zich specialiseren in autisme maar nu vraag ik me af of ze het levenslange karakter van autisme wel begrijpen. mijn begeleidster en ik botsten wel vaker op dit punt maar nooit heeft ze gemeld dat ik op een gegeven moment gewoon weg moest als ik hun einddoel niet binnen de gezette tijd haalde, zelfs niet toen ik mijn laatste indicatie voor nog 4 jaar kreeg. had ik het aan moeten zien komen? wellicht maar het gebeurd me helaas wel vaker dat ik overduidelijke dingen niet zie aankomen.
me de pleuris werken om hun doel alsnog te halen is geen optie voor mij, ik denk dat, dat alleen maar tegen mij zal werken omdat ik het al niet makkelijk heb met mijn psychische problemen en middenin een moeilijke behandeling zit (die ze geloof ik wat onderschat). als ik alles op alles zou zetten om goed genoeg te worden, struikel ik geheid over mijn eigen voeten en val dan hard neer, waardoor ik nog minder zelf zou kunnen.
ik moet natuurlijk ook eerlijk naar mezelf kijken en beoordelen of ik ook wel de motivatie heb om zelfstandig te worden , kijken waarom ik me er zo in verzet, kan ik echt niet of wil ik niet? ook dat zal ik meenemen in het gesprek.
opnieuw beginnen is altijd moeilijk, nou dat is een understatement, tis een mini hel gevuld met angst en onzekerheid. ik kom er wel door maar ga het goed moeilijk krijgen en daar kijk ik dus niet naar uit, misschien is het daarom dat ik nooit heb aangegeven dat het al even niet zo goed liep.
ik wacht het gesprek met ze af (mail voor de tijd even mijn gedachtes erover) dat gaat even duren want die behandelaar is met een welverdiende vakantie.
Madelon Wonink 
Is geen falen. Echt niet.
Iedereen kent goede en minder goede periodes. In minder goede periodes. Of periodes waarin we druk of onrust ervaren is vaak gewoon een stukje begeleiding nodig.
Ik heb bij mijn begeleidster juist het verzoek ingediend om wanneer mijn indicatie verlengd zou moeten worden levensloopbegeleiding aan te vragen.
Enerzijds omdat ik altijd een stukje ondersteuning nodig zal hebben. Al is het maar even je verhazl kwijt kunnen om terug overzicht te krijgen.
Er zijn tijden tijden dat misschien een half uurtje per week genoeg is. Maar in moeilijkere tijden die ook altijd weer terug keren is 1,5 uur en dan soms 2x in de week nodig.
Dat is geen falen. Maar als er dingen anders lopen. Anderen hun afspraak niet na komen. Een duerbare ineens erg ziek word. Noel laar op. Zijn situaties waarin overzicht kwijt raakt.
Energie wegloopt als bij een fietsband met een flink gat in in de band. Het eerste is mijn ervaring wat een zwakke plek blijgt. Het eerste dat vastloopt is huishoudelijke taken en zelfzorg.
Tuurlijk gaanderweg de jaren jezelf beter leren kennen helpt om er steeds beter lee om te leren gaan maar het blijven zwakje plekken.
Is dat falen nee. Je faalt niet maar daar zit je autisme wat meer in de weg.
In die periode is wat vajer een afspraak plannen fijn. Ik gebruik die afspraak dan om voor die afspraak toch bepaalde dingen gedaan te krijgen. Lukt ook dat niet kan ik er hulp bij vragen. Om het even weer te doorbreken.
En vooral niet vergelijken met anderen. Iedereen is anders. En heb je autisme hoe goed je er ook mee om leert gaan. Mijn ervarung is. Niets is vanzelf sprekend.
Lukt het vandaag even niet. Alles is bagger. Prima tijd voor gas terug. Vandaag even niet. Morgen beginnen we weer opnieuw.
Het ligt niet aan jou als iets niet binnen een daarvoor staande tijd lukt. Iedereen is anders. Iedereen met autisme is anders. Omstandigheden zijn anders.
Alleen al corona waardoor alles anders is. En ik heb andere stukken van je blog gelezen let dingen die geheid ook van invloed zijn.
Ik haat protocollen voorschriften. Voor artsen. Voor de zorg. Voor training zelfstandig wonen etc. Want niemand is gelijk. En eeuwig en altijd leggen protocollen druk op. Zorgen protocollen voor tunnel visie.
Gooi het gevoel van falen naast je neer.
Je hebt niet gefaalt.
Het protocol het systeem musschien wel. Omdat die zich niet aanpassen als het voor iemand net even anders werkt. En dat zegt nuet dat jij iets niet kan. Maar lisschien heb je een andere manier nodig of simpelweg meer tijd.
Als een leraar jou iets niet kan leren. Ben je niet dom. Maar heeft de leraar nog niet gevonden welke uitleg bij jou past.
Soms zit het hem in iets heel kleins. Maar dat weet je pas als je het hebt gevonden.
Laat je hoofd niet zakken.
Je hebt nuet gefaald.
Alleen meer tijd nodig.
Of dat een andere methode beter bij je past.
Iedereen is uniek en precies daarom werkt het niet voor iedereen hetzelfde. Dat maakt je geen slechter mens. Of falend mens.
Je kunt het. Op jou moment. Als je klaar voor bent. Als de omstandigheden meewerken. Of wanneer een dtukje begeleiding goed word afgestemd op de omstandigheden.
Juist die omstandigheden en onrust van alles om je heen waar je niks aan kan doen. En niks aan kan veranderen.
Wat voor een ander normaal word. Automatisch word, moeten wij ons iedere dag opnieuw volle bak op inzetten. Ons best voor doen. Daar kan geen omgevings onrust bij. Dan faalt het systeem. Het valt in duigen en zijn soms dagen tot weken nodig om dat systeem terug in elkaar te zetten. En dan pas starten op soms wel 5 stappen lager dan waar we waren gebleven voor t systeem in elkaar donderde.
Acceptatie dat het nooit zo normaal zal zijn zoals het lijkt bij iemand zonder autisme. Maar vergis je niet ik zeg lijkt. Iedereen heeft zijn eigen moeilijkheden. Ik denk alleen dat zij.. Het beter kunnen verbergen. En er zelf minder last van hebben. Anders mee om kunnen gaan. 😉
LikeLike