De corona-test

gisteren begon het, keelpijn, niet mijn hele keel maar zeker merkbaar, ik besloot tot de volgende dag te wachten, misschien wat het gewoon een beetje geiriteerd en was het zo weer over. Of dat juist was? Waarschijnlijk niet maar dat is wat ik besloot.

Vanmorgen was het duidelijk de pijn was niet weg en ik moest een paar keer flink hoesten en merkte mijn neus fluiten wat op een snotneus wees. Hoewel ik gevoelsmatig nog wel even wou doen alsof er niks aan de hand was wist ik dat het niet juist was, ik kon niet meer aan mezelf verkopen dat niks doen een optie was en pakte mijn ID, pen en papier en belde het landelijk nr om een afspraak te maken.

Dat ik naar Enschede zou moeten wist ik al maar ik verwachte ergens in de buurt van het ziekenhuis, dat leek me logisch maar na opzoeken van het adres kwam ik tot de conclusie dat ik het niet eens bijna goed had. Het ziekenhuis die ik in gedachte had ligt bijna 8 km van mijn huis, deze locatie 15 maar had wel geluk dat ik hier met de fiets mocht komen, veel locaties mag je niet eens heen als je niet in een auto zit. Ik heb geen auto, of rijbewijs of huisgenoot die me wel even kan brengen. Dus het werd fietsen, ik vertrok om kwart voor 2, had een afspraak om 3 uur en was bijna 10 minuten te laat, een hele rit dus. Bij komst moest ik even wachten en de man probeerde mij gerust te stellen met dat het net iets als bij de tandarts was, helaas ben ik nogal bang voor de tandarts dus dat hielp niet echt. Ik had de zin in mijn hoofd “kunt u duidelijk vertellen wat u gaat doen want ik vind het eng “ maar dat ik het eng vond zag ze al en het netjes uitleggen deed ze uit zichzelf. Het afnemen is zo gebeurd maar prettig is anders. De informatie op internet die ik van te voren had gezien zei dat het onprettig maar niet pijnlijk was maar ik ging er voor het gemak maar even vanuit dat het even zeer ging doen. Dat is niet omdat ik erg negatief ingesteld ben en er vanuit ga dat anderen liegen maar in mijn ervaring ervaar ik dingen (vooral medisch) die anderen als slechts onprettig ervaren als pijn. De keelswab was vooral onprettig door het kokhalzen. Daarna kreeg ik even om te ademhalen en weer rustig worden en toen de neusswab, deze deed wel wat zeer en er was wat sprake van paniek want ik had onderschat hoe ver dat ding mijn neus in zou gaan en daar hoort gewoon niks in. Het duurde maar heel even, ik maakte wat rare geluiden maar kreeg wel een compliment dat ik zo goed stil had gezeten door alles en toen mocht ik weer weg. De 15 km terg naar huis, was blij dat ik wat te drinken mee had. Het was zeker geen fijne ervaring maar mocht het nodig zijn zou het me niet tegenhouden het weer te doen.

Nu moet ik dus wachten op uitslag, op elk moment gebeld kunnen worden de komende 24-48 uur is niet fijn maar hopelijk bellen ze snel en met goed nieuws.