ik schilder wel eens op dagbesteding, het is ontspannend om met verf bezig te zijn. Druk om echt iets moois te maken voel ik al een tijd niet meer, heb omarmd dat ik er niet goed in ben en vertel dat ieder die het wil weten en wellicht een paar die het niet wilden weten.
Een tijdje terug maakte ik dit deze schildering:
ik kreeg er complimentjes op die ik niet echt aannam, dit is niet nieuw het kost me vaak moeite om niet in discussie te gaan bij z’n compliment laat staan dat ik het echt binnenlaat komen en in deze nog eens extra want “ik kan niet schilderen”
maar na de complimenten bekeek ik hem nog eens, ik moest bekennen dat deze best aardig gelukt was, de kleuren werkten met elkaar en het was duidelijk een zonnebloem.
De begeleidster die ons begeleid met creatief is zelf kunstenaar en heeft kunstacademie gedaan dus weet wel wat goed is en zij vind het werk goed en sterker nog ook werken die ik eerder heb gemaakt vindt ze goed dus nu ben ik een beetje van slag. Ga ik mij blijven vasthouden aan wat ik denk van mezelf of wordt het tijd om dat aan te passen? Kan er en Madelon die best wel kan schilderen bestaan ?
Het beeld van mezelf aanpassen kan consequenties hebben, kan zijn dat ik opeens druk ga voelen om te presteren en als ik dat niet doe hoe ga ik me dan voelen? Geloven dat ik slecht in iets ben is eigenlijk makkelijker dan geloven dat ik het wel kan want dan kan ik teleurgesteld raken. En ALS dit kleine stukje kan veranderen, kan Madelon die iets waard is dan ook in de loop van de tijd bestaan?
Madelon Wonink 