Het vertrekken van mijn verpleegkundig specialist geeft een mooie aanleiding om eens te kijken naar de hulp die ik krijg en of deze nog passend is. Ik heb vanuit mijn autisme nogal de neiging te blijven zitten waar ik ben omdat verandering moeilijk is maar de verandering komt nu toch of ik nu wil of niet dus kan ik beter doen wat ik wil.
Optie 1 is de meest logische: er wordt een nieuwe verpleegkundig specialist gezocht en ik ga verder met die gene en de psychiater.
Optie 2: ik krijg geen vervanging maar blijf voor de medicatie naar mijn psychiater gaan.
Optie 3: ik verlaat de ggz en laat mijn huisarts de medicatie doen (als huisarts dat wil, hij had er de vorige keer geen zin in)
optie 4: ik ga kijken naar een andere organisatie, eentje met meer kennis over ocd
dit zijn niet alle opties die er bestaan maar het zijn wel de optie waartussen ik ga kiezen. Ik heb tot 12 januari om te beslissen. Dan heb ik een afspraak met verpleegkundig specialist die nog dingen in gang kan zetten, half februari is ze echt weg.
Ik weet niet echt goed wat ik wil, alle opties hebben voor en nadelen. Een grote vraag is of ik nog verbetering verwacht als ik onder ggz behandeling blijf, ik weet het echt niet, ik hoop nog stiekem dat het wel gebeurd maar hoe lang moet je daar nog op hopen?
De duidelijkste verbetering van de afgelopen jaren was toen ik de laatste keer van medicatie wisselde, deze werken positief op stemming en dwang. Ik wil ook niet weer wisselen, het wisselen viel me zwaar en tenzij er een hele goede reden is doe ik het niet nog een keer.
Misschien is het na al die jaren ook wel goed geweest, de rest van mijn zorg blijft wel overeind en zou kunnen dat is prima red alleen met hun. Kan er iemand van de wachtlijst af.
Ik ga dus denken over wat ik nodig heb en wat ik nog verwacht.
Madelon Wonink 