Toen ik opstond vanochtend wist ik het al, dit zou een onrustige dag worden waarbij de dwang om te gaan plukken sterk aanwezig is.
Al meer dan twee maand werk ik eraan om te stoppen met dwangmatig krabben en plukken aan mijn huid en dat gaat langzaam, moeizaam en met vallen en opstaan. Ik besloot echt behandeling te vragen om te stoppen toen het me duidelijk was wat het was en dat er wel iets aan gedaan kon worden want na diverse stop-pogingen had ik het al opgegeven. Wat het zo moeilijk maakt om het niet te doen is de onrust die ik krijg als ik de dwang om het te doen weersta, het is lastig om uit te leggen maar de beste vergelijking die ik kan maken is als je verschrikkelijke jeuk hebt en je mag niet krabben, daar kun je gek van worden. Ook vind ik het onverdraaglijk dat er iets (puistje, velletje, korstje, oneffenheid) zit op mijn huid, DAT MOET WEG, ook al weet ik dat eraan pulken het alleen maar erger maakt.
Als ik erg onrustig ben krijg ik ook een angstig gevoel en soms zelfs paniekerig en dan is het erg moeilijk niet dat gene te doen waarvan ik weet dat ik weer rustig wordt. Ik lijd nu ook meer aan het stoppen dan ik deed in al die jaren dat ik het wel deed, dus waarom doe ik dit dan? Nou in de jaren dat ik het deed heb ik heel wat wondjes gekregen en omdat ik ze niet met rust liet werden dat littekens, ook had ik regelmatig het dilemma wat te doen met bloedende handen in gezelschap want ik pluk ook als ik in gesprek ben met mensen (omdat dit spanning geeft)
Er is gelukkig ook licht aan het eind van de tunnel want de onrust neemt wel af als ik het volhoud het niet te doen, ik moet er doorheen en bij elke stap vooruit die ik zet is dat weer een tijd lang erg moeilijk.
Ik ben er bijna constant mee bezig, bezig om te impuls tegen te houden en het gevoel dat dat geeft te verdragen. Spreek mezelf in gedachten steeds toe “niet doen” “nee” “mag niet” “LAAT DAT” “doe eens rustig” “nee, niet kijken gewoon laten” “ja, mooi laten zitten” “nee” “doe dat nou NIET”
maar ook andere gedachten plagen me zoals “ik wordt gek” “ik kan hier niet tegen” “dit hou ik NOOIT vol” “IK WORD ER KNETTERGEK VAN !”
ik heb een paar keer al de handdoek in de ring willen gooien omdat ik er zoveel last van heb maar de gedachte dat als ik het volhoud dat ik er helemaal vanaf kan komen motiveert op het moment nog genoeg om door te zetten. Gaat het me lukken? Geen idee, tijd zou dat moeten gaan uitwijzen.
Madelon Wonink 
Ik pluk ook, en in combinatie met een enorme reactie op muggenbulten zit ik soms onder de wondjes. Ik plak er pleisters op, of smeer er antibacteriële zalf op. Die zalf zorgt dat het beter (sneller)heelt, met minder littekens, de pleisters dat ik niet terwijl ik met iemand praat vol bebloede handen kom.
Bij mij is het meer gelinkt aan autisme, of beter gezegd mijn autistische reactie op onduidelijkheid en stres. Als het in mijn leven aardig zijn gangetje gaat pluk ik minder, is er teveel onduidelijkheid en stress dan pluk ik meer. Afleren zou zonde van de energie zijn, als stress afneemt neemt het plukken af, ik zou dan kunnen juichen da ik “genezen” ben van het plukken, maar als er weer stressvolle tijd komt komt het plukken terug. Ik kwel mijzelf daarom niet met afleren, probeer wel de gevolgen te beperken met de zalf en het onpraktische te bestrijden met pleisters.
LikeGeliked door 2 people
Ik herken het plukken en ook in situaties waarin ik met mensen praat. Wat ik heb gemerkt is dat het plukken en krabben erger wordt in stressvolle situaties. Maar dat betekent voor mij dus ook als ik dingen doe of eet of toelaat die niet bij mij passen, waar ik niet tegen kan of die mijn lichaam stress opleveren, dat ik last krijg. Zelfs nu ik minder last heb van stress, blijf ik lichtelijk de drang hebben om te jeuken en te plukken. Geloof me als ik zeg dat ik al tig dingen heb geprobeerd. Het geeft niet helemaal. Maar opgeven doe ik het ook nog niet hoor. Dat is gewoonweg geen optie. Veel sterkte. Ik heb een idee wat je doormaakt.
LikeGeliked door 1 persoon
sterkte, hoop dat het jou ook gaat lukken om te stoppen
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel.
LikeLike
Hey Madelon,
Wat een mooi duidelijk stuk!
Ik heb het in lichte mate
Ik ben er niet dagelijks of obsessief mee bezig maar als er een puistje of korstje zit dan gaat dat weg!, want daar kan ik niet tegen dat voelt gewoon zo fijn als de kop van de puist eraf is of het roofje van de wond, dat weet ik wel
Ik kan er dan niet vanaf blijven
Dit heb ik ook met de nagels als die te lang worden dan trek ik ze er ook af
Dit werk precies zo!
LikeLike
Dankjewel 🙂 het is bij mij wel uit de hand gelopen daarom probeer ik te stoppen
LikeLike