Mogen we je hersenen hebben ?

Een vreemde vraag maar de Nederlandse Hersenbank psychiatrie stelt hem wel omdat onderzoek van hersenen enorm kan helpen in het begrijpen en behandelen van psychische aandoeningen. Ze wachten wel netjes tot dat je deze hersenen niet meer nodig hebt namelijk nadat je bent gestorven, dat dit nog jaren kan duren nemen ze voor lief.

Gisteren was ik bij de hersenbank bij een slotbijeenkomst dat bestond uit lezingen en een rondleiding. Kort na binnenkomst hadden ze mijn hart al veroverd (of omgekocht) met koffie, chocoladetaart en chocolade fudge. Tijdens de inloop periode wat mensen de hand geven en de mensen die het wilden weten kort verteld via welke weg ik daar was gekomen.

De eerste lezing was van Dr. Menno Oosterhoff die uitgebreid en boeiend vertelde hoe hij tot de beslissing was gekomen om zijn hersenen na zijn dood te doneren aan de hersenbank. Hij nam al zijn overwegingen en twijfels door en daarbij ook de mogelijke bedenkingen van anderen die voor die beslissing staan. Vooral de vraag of je, je hersenen nog nodig hebt na de dood vond ik een interessante, misschien omdat ik daar niet echt bij stilsta, ik verwacht niet dat er iets na de dood is dus heb je niks meer nodig.

Na een pauze met meer koffie en hier en daar een kort praatje en het gesprek van mijn buren geboeid gevolgd te hebben was de volgende interessante lezing van Dr. saskia Palmer over de reis die het NHB-psy tot nu toe had gemaakt. Hierin werd de toegevoegde waarde van onderzoek van de hersenen zelf goed toegelicht. het is met name het onderzoek op cel-niveau en over hoe genen zich uiten binnen de hersenen dat erg belangrijk is en niet op een andere manier te onderzoeken is. Ook werden er verschillende onderzoeken die al gedaan waren met hersenen en hun resultaten doorgesproken, het werd duidelijk dat er in de afgelopen jaren veel is geleerd maar ook dat er nog veel meer nog is te leren over de werking van de hersenen bij psychische aandoeningen. Dit alles werd uitgelegd op een manier waarop ik het met mijn MBO opleiding ook nog goed kon volgen.

Bij de rondleiding werd me al snel duidelijk dat ik mijn beeld van een hersenbank wat moest bijstellen, er was geen grote kamen vol glazen potten op houten planken met daarin dobberende hersenen. Wat er wel is, is een grote kamer vol vriezers die de in stukken gedeelde hersenen tot -80 bevroren houden. Er werd netjes uitgelegd wat er allemaal met de hersenen gebeurden. Ze worden bekeken, of er geen ziektes bij het leven zijn gemist. Ook je medische dossier word bekeken en daarvan word een anonieme samenvatting gemaakt om de onderzoekers van zo veel mogelijk relevantie informatie te verschaffen over de hersenen die ze voor hun hebben liggen. Ze worden in stukken verdeeld want de onderzoekers hebben maar een deel van je hersenen nodig en delen worden ingevroren of gefixeerd (op sterk water) of in paraffine gezet zodat er flinterdunne stukjes van kunnen worden gesneden. (de ruimte waarin dit gebeurde hebben we ook bekeken). Als je je hersenen doneert ondersteun je niet een onderzoek maar meerdere en de kans dat een deel van je een lange reis maakt na het overlijden is vrij groot.

Ik heb een leuke en leerzame dag gehad en vond dat het ook best goed ging (qua angst enzo) dus sta er positief tegenover om in de toekomst soortgelijke bijeenkomsten bij te wonen.

Mocht je nou meer willen weten over de hersenbank en hersendonatie kijk dan even op http://www.nhb-psy.nl/ (voor donatie bij psychische aandoeningen) en https://www.hersenbank.nl/