‘De soms verwoestende werking van internet in de psychiatrie’ las ik laatst boven een artikel die de gevaren van internet en dan vooral sociale media nog maar eens goed benadrukte. Ik ontken niet dat het een negatieve werking kan geven en dat er gevaren aan zitten voor iedereen dus ook voor psychiatrische patiënten maar over die nadelen hoor ik al zo vaak in de media maar ook van mensen in mijn omgeving.
Ik krijg opmerkingen zoals “vroeger spraken we gewoon met elkaar” en ook mijn behandelaar heeft me al bevraagd hoe veel ik erop zit en of het mijn angsten niet erger maakte. Ik wordt daar erg defensief van want het heeft me zoveel gegeven maar daar lijkt weinig oog voor te zijn.
Dus wat zijn de voordelen van sociale media voor mij ?
Makkelijker contact
Door mijn autisme is contact leggen lastig maar op het internet is het een stuk eenvoudiger, dit komt doordat het contact schriftelijk gaat en je kunt mensen zoeken die de zelfde interesses als jou, z’n gedeelde interesse is dan gelijk een goed onderwerp om over te praten me elkaar. Iemand aanspreken om een gesprek te beginnen is heel erg eng en moeilijk maar een berichtje sturen lukt meestal wel. Ook is afstand geen probleem op het internet, je kunt aan de andere kant van de wereld wonen maar elkaar toch regelmatig spreken. Ook gaan gesprekken online vaak ook veel dieper dan in het “echt” bij mij doordat het schriftelijk is en ik mezelf gewoon beter kan verwoorden op deze manier.
informatie vergaren
Toegang tot het internet betekend toegang tot een berg van informatie, ook op sociale media is er veel informatie te vinden en niet alleen de informatie waar naar je gericht zoekt.
Op een forum kwam ik erachter dat tijdens mijn tienertijd een depressie had doorgemaakt, wat dat dan was en dat er iets aan gedaan kon worden. Dit maakte het makkelijker hulp te zoeken toen het me weer overkwam. Als je een vraag hebt is er op sociale media eigenlijk wel altijd iemand die het antwoord heeft of iemand kent die je verder kan helpen waardoor je niet met dingen blijft zitten, ook is de drempel om een vraag te stellen heel veel lager dan in het echt. Ik spreek ook veel mensen met andere aandoeningen wat mijn begrip daarvan vergroot.
lotgenoten contact
weten dat je niet de enige bent die een bepaalde klacht of ervaring heeft is zo waardevol, niemand wil alleen zijn en contact met mensen die het echt snappen is goud waard. Ik vind veel steun bij anderen maar ik steun hun ook wanneer ze dit nodig hebben. Er is altijd wel iemand waarmee je even kunt praten, zelfs midden in de nacht ben je meestal niet de enige die niet kan slapen en op de andere kant van de wereld is het dag. Het kan ook erg behulpzaam zijn ervaringen van therapie of medicatie uit te wisselen, soms kom je dan op oplossingen waaraan jij nog niet had gedacht.
Madelon Wonink 