Sorry, sorry, sorry!

Ik zeg het best vaak of ik typ het, doe ik dan zoveel verkeerd ? Dat vindt ik moeilijk te zeggen.

Ik kan vrij kritisch over mezelf zijn, vooral in de omgang met anderen, ik wil het goed nee perfect doen. Ook ben ik me erg bewust van dat ik niet zo goed ben in het sociale spel en dat maakt erg onzeker.

Ik overdenk vaak wat ik heb gezegd, gedaan, of juist niet heb gezegd of gedaan en kom dan regelmatig iets tegen waarvan ik denk oh jee, dat had ik beter kunnen doen of dat had ik beter niet kunnen zeggen of dat kan wel eens verkeerd begrepen worden. Wanneer z’n moment op komt denk ik verder, wat zou de ander daarvan vinden? Misschien wel erg vervelend, dat was niet goed van mij, zal maar mijn excuus aanbieden.

Meestal kan ik het niet loslaten tot mijn excuses is aangeboden en aangenomen en het groeit in die tijd van een kleine “sociale overtreding” tot een groot probleem.

Nu kun je misschien afvragen of mijn sorry dan wel gemeend is of slechts bedoeld om geruststelling te krijgen en rust te vinden. Daar ben ik eerlijk gezegd niet zeker van, ik voel me dan zeker oprecht rot over de overtreding maar er zit ook angst in voor de reactie en de impact dat het gaat hebben op de onderlinge relatie, de honger naar geruststelling kan wel eens groter zijn dan mijn schuldgevoel.

Nu bedenk ik dat mensen zich wellicht rot gaan voelen over dat ik me rot voel over iets dat ik denk verkeerd te hebben gedaan. Of zich rot gaan voelen over dat het even duurt voordat ik mijn geruststelling krijg. Mijn advies niet doen want dan komen we in een kringetje van schuldgevoel waar we beide niet beter van worden en als ik mezelf opvreet over iets onbenullig kleins, dan is dat mijn probleem en niet die van jou.

Mocht ik me bij je melden met een sorry dan kan dat worden afgedaan met een simpel maar gemeend “het is goed” (tenzij het niet goed is natuurlijk) we kunnen de situatie geheel gaan uitpluizen en bespreken maar dat zal herhaling waarschijnlijk niet voorkomen want de volgende situatie is per definitie anders.