Ik heb het lang kunnen vermijden door op de zelfde afdeling te blijven maar nu heb ik er toch mee te maken, het lange wachten bij de ggz.
Ik weet niet of ik recht van klagen heb want mijn wachttijd is niet zo lang, het is voor mijn gevoel lang maar anderen wachten langer of worden helemaal niet geholpen maar toch wil ik het kwijt.
Het zit zo, mijn dwangklachten waar ik vaker over schrijf zijn in de afgelopen maanden erger geworden, zodanig dat het mijn leven en contact met anderen behoorlijk in de weg zit. Even leek het beter te worden met een verhoging van mijn antidepressiva maar dat was helaas van korte duur, het is duidelijk dat ik meer nodig heb om beter te worden want op eigen kracht red ik het niet.
Er is besloten om een consult te vragen aan een andere afdeling, de afdeling stemming en angststoornissen, omdat dit voor mij ironisch genoeg doodeng is had mijn behandelaar besloten dat ze met mij mee ging naar het gesprek zodat zij kan ondersteunen vooral als ik vastloop.
Het duurde even maar er kwam een datum uit de hoed van de agendabeheerders 3-12-2019. ik schrok best wel van deze datum want dat was toen nog ruim 3 maanden verder, dat betekend 3 maand waarin mijn klachten erger kunnen worden en 3 maand om tegen het gesprek op te zien.
Dit gesprek is om te kijken of ik nog geholpen kan worden, of er nog iets anders is dat nog niet in de 8 jaar dat ik behandeling krijg geprobeerd is. Mocht er een advies uitkomen voor een behandeling vrees ik de wachtlijst die eraan vast zit. Natuurlijk wil ik niet voorkruipen, anderen hebben net zoveel recht als mij daarop en zijn er misschien nog wel erger aan toe. Ik weet van een dwangstoornis dat het beter is als je snel geholpen wordt (waarschijnlijk geldt dat voor alles) maar snel geholpen en ggz gaan op het moment niet echt met elkaar.
Madelon Wonink 