Ik schreef er al vaker over maar nu gaat het echt gebeuren, ik ga een bundel uitgeven. Er zijn wat vervelende beren op de weg maar zoals een begeleider gisteren (tegen iemand anders) zei: “zet de beren allemaal op één weg een neem een andere”
zo ga ik het ook doen, op mijn manier want dat is de enige manier waarop het kan. Anderen zullen het anders doen en voor hun is dat beter maar mijn manier is voor mij het beste.
Ik ga mijn tijd nemen om genoeg gedichten te verzamelen en schrijven, er is geen haast want haast blokkeert alleen maar en waarom haasten wanneer er tijd genoeg is?
Er komt geen boekpresentatie, geen interviews en ik kom ook geen wijn drinken bij Jeroen Paul aan tafel (alsof die dat zou willen). Ik ben namelijk best goed met woorden maar niet als ik ze hardop moet gaan uitspreken voor een groepje mensen. (dat vindt ik doodeng en val dan letterlijk stil)
Ik zal het een paar keer benoemen op sociale media, een blog schrijven, iedereen die wil mag er eentje kopen maar ik verwacht niet dat het er veel zullen zijn.
Daarom gaat mijn boekie ook per stuk gedrukt worden, dat wil zeggen als iemand er eentje besteld wordt die gedrukt en naar die gene verstuurd. Zo houd ik de kosten zo laag mogelijk en zit ik niet met een voorraad die ik moet verkopen want dat zal weer extra stress geven.
Ik heb het nog niet helemaal uitgedacht natuurlijk en het zal wel een lange en onstuimige weg worden met veel angst. maar ik zie het nu wel zitten, herinneren jullie me eraan dat ik dit echt wil als dat veranderd ?
Madelon Wonink 