ik voel me altijd schuldig

Mijn dwangstoornis bestaat niet alleen uit angst, het is er wel en nogal aanwezig maar wat net zo moeilijk is, is het schuldgevoel dat ik maar niet kwijt raak. Ik voel me schuldig over veel dingen, en dat is waarschijnlijk ook waarom ik me verontschuldig, niet alleen uit angst dat mensen boos zijn of weg gaan maar ook uit oprecht schuldgevoel voor wat ik dan ook denk verkeerd te doen.

Het meest voorkomende is wanneer ik mijn problemen benoem, dat ik bang ben of het moeilijk heb, dan is er altijd dat stemmetje dat zegt “stel je niet zo aan” of “je overdrijft” en de gedachte dat ik mijn beleving niet eerlijk weergeef maakt dat ik me schuldig voel tegenover de gene, ook omdat ik die daardoor raak omdat die meeleeft. Het meeleven met iemand die zich rot voelt, voelt niet geheel prettig en ik zie het als een kleine beschadiging van iemands welzijn die ik heb veroorzaakt door te laten merken dat ik me niet geheel goed voel en daar voel ik me dan ook schuldig over. Ik weet bijna zeker dat op enig punt ik me ook schuldig ga voelen over wat ik hier opschrijf , het gaat namelijk waarschijnlijk mensen raken. Het gevoel is niet te vermijden, want dan zou ik geen enkel contact met mijn medemens kunnen hebben en dan zou ik me daar weer schuldig over voelen dus er is geen uitweg.

Mijn therapie moet ervoor zorgen dat mijn angst steeds minder wordt en ik hoop dat het me ook minder schuldig laat voelen want dat is eigenlijk net zo erg. Als ik even mag dromen, zou ik willen dat ik ruimte in de wereld in mag nemen van mezelf, dat het ok gaat zijn als iemand met me meeleeft, dat ik er mag gaan zijn met alle positieve en negatieve eigenschappen en dat ik gewoon een stuk vrijer wordt.