de grapjesdag en ik hebben geen goede relatie, niet omdat ik geen gevoel voor humor heb maar omdat ik deze dag associeer met altijd de gene zijn die het slachtoffer is van de grap en met pestgedrag en vernederd worden. Door mijn neiging ieder op hun woord te geloven en mijn blindheid voor een dubbele agenda ben ik een heel makkelijk doelwit, altijd al geweest.
Als kind was ik nog naïever dan nu dus trapte echt overal in en ik had en eerlijk gezegd heb de neiging dingen wat te serieus te nemen en negatief op te vatten. Dus als een hele groep om me heen zat te lachen omdat iemand anders een grapje met me uithaalde, vatte ik dat op als uitlachen. ik voelde me dom en vernederd. Het is waarschijnlijk niet de juiste interpretatie van de situatie maar wel hoe ik het ervoer en dat is niet fijn.
Wat ook speelde dat ik ook veel gepest werd (vooral uitgescholden en uitgesloten) en denk dat ik daardoor ook wat gevoeliger ben geworden en de grapjes ervoer als pestgedrag. Het kwam ook zeker voor dat sommige kinderen dachten dat ze alles konden maken als ze er maar 1 april achteraan riepen.
Maar goed ik ben niet meer een kind maar een 34 jarige vrouw (ja ik wordt oud) dus waarom is deze dag nog steeds iets om tegenop te zien ?
Helemaal zeker ben ik niet maar ik denk dat het meest neerkomt op angst, angst voor dat gevoel van dom en vernederd zijn. Angst om bij wijze van spreken nagewezen en uitgelachen worden en daar niks tegen kunnen doen want het is toch maar een grap. Ik vind het vooral erg in fysiek gezelschap, online heb ik er minder moeite mee, waarschijnlijk omdat ik de anderen dan niet zie kijken en hoor lachen.
Op 1 april ben ik erg op mijn hoede, alles is verdacht en ik voel me gewoon nerveus. Ik heb ook de neiging mensen uit de weg te gaan, zoals dit jaar overwoog ik serieus om dagbesteding over te slaan uit angst. Ik ga wel omdat mij is verzekerd dat ze er niks aan doen, ik ben schijnbaar niet de enige daar die zulke dingen niet zo leuk vind.
Madelon Wonink 