afblijven!

het begint weer koude te worden en de eerst kloven zitten alweer aan mijn vingers. Het begint altijd met een los zittend velletje en voor dat ik het weet heb ik weer bloedende en pijnlijke vingers.

Ik kan het niet laten aan die velletjes zitten en vervolgens zijn de korstjes ook niet te weerstaan.

Ik kan mezelf wel 100 keer zeggen dat ik dat niet moet doen maar ik luister vrij slecht naar mezelf in deze. Ik doe het ook al heel lang, zo lang als ik me kan herinneren en heb echt wel geprobeerd eraf te komen maar dan was ik de hele dag bezig met dat ik het niet mag doen. Het is moeilijk uitleggen aan mensen die het niet kennen want het is ondanks dat er wel wat pijn bij komt kijken ook niet geheel onprettig, als ik bezig met kom ik helemaal in een eigen wereldje, gefocust op dat gepluk en dat is voor iemand waar de wereld wel overweldigend kan zijn best prettig. Het geeft rust, iets waar ik vaak naar snak. Het is een onweerstaanbare drang die erger wordt als ik het probeer te laten. Ik verwacht niet dat ik er ooit helemaal af kom, of er moet toch nog een nieuwe behandeling komen die mij de rust kan geven zodat ik die drang niet voel.

Het is wel balen dat het me niet lukt het gewoon te laten maar het lukt echt niet.