vandaag ging ik naar de supermarkt en bij het verlaten van het winkelcentrum kwam er een man binnen die meteen begon de welkomsmat recht te leggen, ik wachtte even met eroverheen lopen omdat een mat met iemand van 100 kg erop verschuiven wat lastig is. hij leek daar niet te werken maar het was schijnbaar belangrijk genoeg om er tijd in te steken .
ik weet dat het een soort dwang kan zijn die veel mensen hebben en ik kan me indenken dat het erg vervelend voor ze is maar ik kan het niet invoelen. ik merk niet eens op als er iets scheef zit, laat staan dat ik er last van heb. op een cognitief niveau snap ik hoe het werkt maar ik voel de noodzaak ervan totaal niet, ik vind het zelfs wat onzinnig om daar mee bezig te zijn.
ik heb ook veel angsten, veel komende van mijn dwang maar heb bijvoorbeeld ook hoogtevrees dus zou je denken dat ik angst snap en ik snap het ook wel tot op een zekere hoogte. een goed voorbeeld hiervan is een tijdje geleden las ik dat iemand nauwelijks haar bank nog af kwam omdat ze bang was voor walvissen en ik kon er met mijn gevoel echt niet bij, het is vast erg naar voor die persoon maar ik denk dan “hoe vaak kom jij een walvis tegen op straat?” ik heb er geen angst bij en daardoor kan ik er zeer logisch over denken en dat maakt het wel lastig om in iemand anders schoenen te gaan staan.
als ik dit probleem tegenkom in bijvoorbeeld lotgenotengroepen dat ik me niet goed kan inleven in iemand bedenk ik maar dat dit ding voor hun net zo vervelend is al mijn dwangen voor mij. en je hoeft het niet 100% te snappen om begrip te hebben voor wat de angst of onrust ook is.
ik weet niet of het niet kunnen invoelen te maken heeft met mijn autisme, het kan zijn dat mijn angsten anderen net zo moeilijk zijn om in te leven als ik de angsten van anderen vind.
Madelon Wonink 