Doodsangst

Soms vliegt het me zomaar aan, het idee dat alle rampen die ik me kan bedenken zouden kunnen gebeuren en waarschijnlijk ook een paar die ik nog niet heb bedacht. Ik weet niet wat de toekomst zal brengen en dat is doodeng. Het verlamd me, soms volledig.

Ik kan niet goed omgaan met onzekerheid maar in wezen is alles onzeker, altijd. Ik kan niet verklaren waarom ik niet altijd verlamd ben van angst maar vind het wel fijn dat het alleen maar soms is anders had ik echt niks aan mijn leven gehad.

Het enige nog onzekere dan leven is dood. Echt niemand weet wat erna is en of er iets is. Religies hebben ideeën maar zijn het zeker niet met elkaar eens, velen hebben wel het idee in zich dat goed zijn beloond word en slecht zijn gestraft dat is eng voor iemand die denkt geen goed mens te zijn. Eeuwige verdoemenis, dat is wel afschrikkend genoeg om je te gedragen maar ben ook maar een mens en klooi maar een beetje aan.

Ik geloof niet eens maar ik beweer ook geen zekerheid te hebben in deze en wat als die andere mensen het toch bij het goede eind hebben. ik had een tijdje geleden wat Jehova getuigen voor de deur staan die me uitnodigden voor een kerkdienst. Ik ben niet gegaan maar denk als zij gelijk hebben word het druk in de hel en ik kom er dan zeker in.

Maar er zijn ook geloven die wat relaxter zijn maar of ik goed genoeg ben voor een eeuwig paradijs vraag ik me af. Het is ook erg zwart wit, het is of eeuwig branden of paradijs, is er niet een plek voor mensen die op zich hun best wel doen maar worstelen met alles goed te doen?

Op zich is angst voor de dood niet verkeerd, het houd je in leven maar wat als dat leven meer op hel dan hemel begint te lijken ? Zal dan de angst afnemen ? Ik weet het niet, in wezen weet ik niks en dat is doodeng.