geboorte van een bundel (deel 3)

lees hier deel 1 en 2

men zegt dat je een boek niet beoordelen op de kaft maar vaak gebeurt dat wel dus het moest een leuke kaft worden. Het uiteindelijk ontwerp is niet wat ik eerst in gedachte had, ik had in een vroeg stadium al een concept ontwerp gemaakt. Ik had een foto van mijn hand genomen en deze met inktscape overgetrokken zodat er ene lijntekening ontstond. Deze zou dan voorop de kaft komen te staan.

Maar toen ik in het programma van brave new books kwam waarin de kaft ontworpen kon worden kwam ik erachter dat het formaat en kwaliteit van het plaatje niet voldeed en na een tijdlang stoeien moest ik concluderen dat ik dit idee moest laten varen. Na even zoeken tussen de stockfoto’s die zij aanleverde kwam ik bij een foto van een hand die in de lucht reikt. Het paste goed bij de titel van de bundel en ik besloot daar mee verder te gaan. Ik nam een stuk van de foto, zodat het vooral de hand was die opviel. Ik veranderde de kleur van mijn titel nog even zodat het wel goed leesbaar was tegen de blauwe achtergrond en verplaatste mijn naam onder de hand een weerstond de neiging het erg klein te maken, het mocht gezien worden wie het had gemaakt.

De volgende stap was de prijs bepalen en waar het te koop zal zijn, de prijs was ik vrij snel uit, zo goedkoop mogelijk. Ik mag in de bijstand het geld toch niet houden en wou het zo toegankelijk mogelijk maken, ook voor kleine inkomens. Wat ook meespeelt is dat ik niet echt het gevoel heb dat wat ik maak waarde heeft en dat maakt het moeilijk om er echt geld voor te vragen,

volgens de bijstandregels ben ik echter verplicht om er wat aan te verdienen en zelfs zo veel mogelijk. Toen aangaf dat ik het in andere winkels verkoopbaar wou maken zag ik dat ik bij mijn gewenste bedrag er niks aan zou verdienen. De winkel die het verkoopt neemt haar marge ook en dat ging te koste van de mijne. Als ik ook van die verkopen een redelijk bedrag zou overhouden om aan de bijstandsregels te voldoen zou ik er flink meer voor moeten vragen en daartoe was ik niet bereid. Mijn beslissing om alleen bij brave new books te verkopen gaat tegen de trant van koop lokaal in en daar komt wat schuldgevoel bij kijken maar ik had het gevoel dat ik niet veel anders kon. Dit type boek verkoopt toch al moeizaam en als ik mezelf ook nog uit de markt zou prijzen zal echt niemand het lezen.

Nadat ik een proefexemplaar in mijn handen heb gehad had ik nog wat kleine veranderingen eraan gemaakt en toen was het tijd om op de knop te drukken, ik was een mooi maar ook erg eng moment . Het echte verkopen ben ik niet zo goed in, ik vermelde het via social media, liet wat vrienden het weten en dat was het. Kranten benaderen durfde ik niet en eerlijk gezegd was ik ook bang voor afwijzing en kritiek dus hielt ik het in mijn kleine kringetje.

De teller staat nu op 29 en ik verwacht dat het daarop blijft staan, iedereen die mij kent en een boek wou heeft er nu eentje. Of ik er tevreden mee ben vind ik moeilijk te zeggen. Als ik mezelf toesta weg te dromen wil ik meer maar het is gewoon niet realistisch te denken dat ik zomaar zou doorbreken. Natuurlijk is het verleidelijk mezelf te vergelijken met de schrijvers die ik ken, een Menno Oosterhoff die duizenden boeken verkoopt of Marijke Groot die ook gedichtjes schrijft. Maar dat zijn hele andere mensen en ook al hebben ook zij hun beperkingen, het is denk ik wel wat makkelijker voor ze om de media op te zoeken, lawaai te maken en een grotere kring mensen verzamelen die daarmee willen helpen.

Er zijn ook mensen die graag wat willen uitgeven maar er nooit aan beginnen, wellicht dat die lichtelijk jaloers kijken naar mij,