Ik voel vooral afstand de eindeloze ruimte tussen ieder ander en mij ik had het eens vast in stevige omarming maar het vervaagde als water tussen mijn vingers en nu kijk ik toe naar tijd die een dag vult en ik verlang naar een aanraking of een woord die echt binnenkomt
Watjes
vanmorgen las ik het zoveelste artikel met de strekking “de ggz zit vol doordat de Nederlander niks meer kan hebben” dat raakt me, elke keer weer. Als psychiatrisch patiënt wordt je toch al niet zo serieus genomen door de wereld om je heen. Daar hoef niet bij dat mensen die al vonden dat we ons […]
Het groene monster
Ik ben nogal snel jaloers, ik probeer het naar buiten toe zoveel mogelijk te maskeren maar geloof nooit dat mijn werkelijke gevoel er niet doorheen komt. Het is zeker niet een karaktertrek waar ik trots op ben, sterker nog ik vindt het zeer slecht van mezelf. Het begon voor mijn gevoel met mijn zus, daar […]
Vermijden is verboden
Een van de lessen die ik heb geleerd in mijn behandeling tegen angst (voornamelijk sociale angst) is dat vermijden van de dingen die eng zijn geen goede manier is om met angst om te gaan, voor mij was dit geen nieuwe les ook mijn moeder heeft ongeveer de zelfde houding tegenover angst. Een lange tijd […]
De weg kwijt (gedicht)
Ik ben de weg kwijt en wil hem niet meer terug want “de weg” is die ene volgestouwd met mensen mis een stap en je wordt overlopen vertrappeld en niemand kijkt om laat mij dus maar wandelen op mijn eigen pad die ik volg in een permanente staat van verdwaaldheid ik mis de aanwijsborden aan […]
niet ziek (gedicht)
Niet klagen maar dragen met volle kracht vooruit kan best leven zonder adem zit slechte dagen stilletjes uit het hoort vast bij het leven dat ik het soms niet meer weet hoe nu weer te overleven met al dat levensleed ben niet ziek maar een watje en gewoon niks gewend blijf lachten en […]
gevoelloos?! (gedicht)
Het is heel erg, het zijn dode kinderen maar mijn ogen blijven droger dan de woestijn en mijn hart blijft slaan in haar maat ik weet wat ik moet voelen verdriet is geen vreemde maar het komt niet binnen mijn ziel is van steen en mijn hart breekt omdat het niet gebroken is.
draadwerk (gedicht)
Span een draad tussen twee punten altijd recht, de kortste weg kriskras door elkaar een duizend kruispunten niet te volgen zonder te verdwalen niet te scheiden zonder te breken stap twee maal achteruit zie het geheel, niet de delen een strakke vorm, perfecte orde zorgvuldig opgebouwd uit chaos. (foto: draadkunst gemaakt door Dick Broekate) […]
stapjes
stap voor stap, zo pakken mijn begeleidster en ik alles op. Kleine stapjes, soms frustrerend klein om het haalbaar te houden in combinatie met de rest van mijn leven. Voor dat er ook maar een stap gezet kan worden moeten ze worden bedacht, of is dat de eerste stap? Het bedenken doen we samen, samen […]
winnen zonder van huis weg te gaan
Ik moet iets bekennen, ik heb me zitten ergeren aan de slogan van de socialrun “meedoen is winnen”. Ik denk namelijk daarbij “win ik weer niet, want meedoen zie ik niet zitten” de social run is een estafette loop van 555km om het IJsselmeer heen, je doet dit met een team van tenminste 24 personen […]
